این کاروان هفتاد و دو عشق آفرین دارد            از بهـترین‌های دو عـالم بهـترین دارد

این شیرمردی که به گِرد شاه می‌گردد            با خود سفـارش‌هایی از اُمُّ البنـین دارد

زینب رسیده کـربلا، دورش بـنی‌هاشم            یعنی نگـین اینجا رکابی از نگین دارد

نامحـرمی هرگز ندیـده سایه‌اش را هم            صدیقۀ صغـری وقـاری اینچـنین دارد

حتی غـبار راه روی چـادرش ننشست            محمل حجابی از پَر روح الامین دارد

این سو تمـامی‌شان عزیز بن عزیز اما            آن سو سپـاهی از لعـین بن لعـین دارد

تا می‌توانـید اشک و آه و نـاله بردارید            یک گوشه از صحرا کمان داری کمین دارد

غم نامۀ این قافله سربسته‌اش این است            خولی به همراه خودش یک خورجین دارد